Δίνουμε συνέχεια στην προηγούμενη μας ανάρτηση, δημοσιεύοντας τις τελευταίες εξελίξεις έτσι όπως μας ενημερώνει η αρχιτεκτονας Σεβίνα Φλωρίδου, η οποία έχει δραστηριοποιηθεί για την διάσωση αξιόλογης οικοδομής που απειλείται από την ολιγορία των αρχών να την χαρακτηρίσουν ως διατηρητέα.
Στην τελευταία παράγραφο η Σεβίνα προτείνει ή μάλλον προτρέπει τον καθένα από εμάς να καταγράψει στην γειτονιά του κάποια αξιόλογα κτίρια προς διατήρηση που ίσως έχουν ξεφύγει από τις αρχές.
Απλώς να τονίσουμε ότι η προσώπική μας άποψη είναι ότι όσες αισιόδοξες υποσχέσεις και αν μοιράσουν οι υπεύθυνοι στον Δήμο Λεμεσού δεν μας πείθουν αφού ειναί πολλές οι φορές που οι μπουλτόζες στάλθηκαν το βράδυ. Επείσης τα τελευτέα γεγονότα και αποφάσεις ή μη-αποφάσεις του Δήμου έδειξαν ότι σταθερός γνώμονας των δημοτικών αρχών είναι πρώτα η εξυπηρέτηση του κεφαλαίου και η διατήρηση των υπάρχοντων ισορροπιών παρά η διαμόρφωση μιας ριζικά πιο ανθρώπινης πόλης.
****************
Αγαπητοί φίλοι,
Μετά από πολλά τηλεφωνήματα και e-mail, καταφέραμε να εξακριβώσουμε τα ακόλουθα:
Ο Αρχιτέκτονας του Δήμου διευκρίνισε ότι το Δημοτικό Συμβούλιο είχε προτείνει την εν λόγω οικοδομή για κήρυξη ως διατηρητέα από το 2008. Άγνωστο γιατί, ο Τομέας Διατήρησης δεν προώθησε την αίτηση, με αποτέλεσμα όντως η οικοδομή να μην είναι διατηρητέα. Να πούμε όμως ότι οι άνθρωποι του δημαρχείου ανταποκρίθηκαν άμεσα.
Μας έχει επίσης ενημερώσει ότι παρ' όλο που η οικοδομή δεν είναι διατηρητέα, το Δημαρχείο προωθεί όρους προς την Πολεοδομική αίτηση των ιδιοκτητών, για διασφάλιση της πρόσοψης, με μερική κατεδάφιση - ανακατασκευή στο πίσω μέρος του τεμαχίου. Διαβεβαίωσε προφορικώς ότι το μπροστινό μέρος που είναι και το πιο αξιόλογο, δεν θα κατεδαφιστεί.
Τα χθέσινο-απογευματινά νέα ήταν αρκετά ενθαρρυντικά, αλλά ενθαρρυντική ήταν και η όλη ...άσκηση μας. Πως κάνουν άσκηση πυρασφάλειας στα σχολεία για σεισμούς ή φωτιά? κάπως έτσι και μεις, κάποιοι από την παλιά Ομάδα Πρωτοβουλίας Προστασίας της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, (μαζί με νέους ανθρώπους που ανταποκρίθηκαν άμεσα) ψιλό- οργανωθήκαμε με αφορμή την οικοδομή αυτή, επικοινωνήσαμε και δοκιμάσαμε έστω χλιαρά όχι μόνο το "σύστημα ασφαλείας" αλλά και την αμεσότητα επικοινωνίας μεταξύ μας (που να είχαμε email πριν 15-20 χρόνια - ούτε κινητά δεν είχαμε!!). Φάνηκε ότι σε μεγάλο βαθμό έχουν θεσπιστεί δικλείδες ασφαλείας κατά των αλόγιστων κατεδαφίσεων. Φάνηκε από την αμεσότητα της αντίδρασης τόσο του Δημάρχου αλλά και των ειδικών και αρχιτεκτόνων που τον περιβάλλουν ότι ορθολογικά έστω, δεν είναι πια τόσο απλό θέμα η κατεδάφιση αξιόλογης οικοδομής στην πόλη, έστω και εάν δεν έχει κηρυχθεί διατηρητέα (ας ελπίσουμε, στην περίπτωση αυτή, ακόμη).
Μένει όμως το θέμα γιατί δεν κηρύχθηκε, καθώς επίσης και το θέμα της αυξημένης δόμησης που δικαιούται - των 4 ορόφων , που με βάση τον συντελεστή δόμησης της περιοχής, δεν αναιρείται. Είναι αυτονόητο ότι αν κηρυσσόταν, δεν θα υπήρχε καμία συζήτηση διότι ο Τομέας Διατήρησης με τους όρους που θέτει εξασφαλίζει και την αυλή και οποιαδήποτε μεγάλα δέντρα και το ύψος των οικοδομών ώστε να μην παθαίνουν....γιγάντωση (και να επηρεάζουν δυσμενώς τα γύρω, στην περίπτωση διατηρητέα, κτίρια). Αλλά γι' αυτό ευχόμαστε ότι η διαδικασία έκδοσης αδειών θα τοποθετήσει και κάποιους όρους. Η αυλή της οικοδομής αυτής έχει ένα μεγάλο παλιό Ελιόδεντρο το οποίο δημιουργεί από μόνο του ένα μικρό ξεχασμένο βιότοπο στο κέντρο της γύρω κατά το πλείστον τσιμεντούπολης αφού η περιοχή από πίσω (βόρειο- δυτικά) είναι και από τις πιο υποβαθμισμένες/ κατεστραμμένες της περιοχής.
Μέσα από την "άσκηση" αυτή διαπιστώθηκε ότι μπορεί ίσως και να ξεφύγουν ορισμένες αξιόλογες οικοδομές από το δίχτυ ασφαλείας που προσφέρεται από τις νομοθεσίες. Στην περίπτωση αυτής της οικοδομής, φαίνεται ότι το Δημαρχείο μπορεί και έχει λάβει κάποια μέτρα. Όχι όμως την προώθηση της κήρυξης. Και σαν αυτή την περίπτωση, ξαφνικά μεταξύ τηλεφωνημάτων, διαπιστώσαμε ότι σε κάθε γειτονιά στα τόσα στενοσόκακα της πόλης (που προσπαθούμε να την κάνουμε ελκυστική για περπάτημα), υπάρχουν εγκαταλειμμένες οικοδομές, μη-κηρυγμένες, οι οποίες ίσως και τώρα που μιλάμε, έχουν εντοπιστεί από developers ως πηγές δικού τους συμφέροντος, εις βάρος των γειτονιών.
Καλές οι διασώσεις των προσόψεων, κάτι γίνεται, αλλά και οι όψεις των στεγών αποτελούν μία άλλη πρόσοψη (όποιος έχει πάει σε ιστορική πόλη της Ευρώπης ας ανακαλέσει μία εικόνα εδώ) και η δόμηση και η σχέση αυλής - καλυμμένων χώρων, πρασίνου, μυρωδιάς λεμονανθών που διαχέονται στο δρόμο από τα ανοιχτά παράθυρα των σπιτιών... Ορθολογικά, αυτά διασφαλίζονται μόνο με ένα ομαδικό διάταγμα διατήρησης για όλες τις αξιόλογες οικοδομές που αποτελούν ενιαίο σύνολο στον ιστό της πόλης. Εδώ είναι η πρόκληση, και η δι-πολικότητα του θέματος - των κατοίκων που θέλουν να χαίρονται τις αντικειμενικές ομορφιές της πόλης, βιώνοντας την ως τοπίο και της άλλης πλευράς που βλέπει την παλιά πόλη ως γη και οικόπεδα προς ανάπτυξη και κέρδος. Οι τελευταίοι είναι γνωστό πόση πίεση ασκούν. Ανάλογη πίεση θα πρέπει να ασκούμε για το δικαίωμα μας να ζούμε μέσα στην πόλη αυτή. Να την ζούμε ως οικείο τοπίο του οποίου είμαστε μέρος. Κι' ας μην το παίρνει κανένας φίλος που βρίσκεται λόγω θέσης μεταξύ των δύο αυτών ομάδων προσωπικά, δεν ήταν ποτέ εκεί το θέμα.
Θα μπορούσαμε να κάνουμε μεταξύ μας έστω δοκιμαστικά κάποιο κατάλογο 'ξεχασμένων' οικοδομών (μην ξεχνάμε τα μεγάλα δέντρα) που η κατεδάφιση ή αλλοίωση τους θα στερούσε ιστορικά/πολεοδομικά/αισθητικά το σύνολο του περιβάλλοντα χώρου ? Στη γειτονιά μου (σε μια έκταση περίπου 400 χ 400μ) μέτρησα περίπου 40!
Καλή σας μέρα,
Σεβίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου