Η συμμετοχή των Ισπανών mansilla & tuñon στον διαγωνισμό διαμόρφωσης της περιοχής les halles στο παρίσι, περιοχή που αποτελεί το απόλυτο κέντρο της πόλης, το κύριο σημείο εισόδου της από το υπέδαφος, εκει όπου συντελούνται οι συγκοινωνίες στην πόλη του λυκόφως.. Αρχιτεκτονική σε απόλυτη σχέση με την κίνηση στον χώρο, φανατικά όμως μορφοκρατική που ακουμπά στο υπέρτατο σημείο αυτο-αναίρεσης.
Και ακολουθως πιστεύω το άλλο άκρο, αρχιτεκτονική παθιασμένη, προσδιορισμένη, διηγητική... Από τους Μασσαλούς ΑRM , πρόταση για τον ίδιο διαγωνισμό.
Κοινό σήμείο και των δύο είναι πιστεύω η σημασία του δημόσιου χώρου ως γενεσιουργός αιτία της πρότασης. Ο δημόσιος αυτός χώρος που προτείνουν δεν οικοιοποιείται από το κτίριο με διαφορα τεχνάσματα αλλά είναι η ίδια η πόλη που εισχωρεί και το πλάθει. Η πόλη το οικειοποιείται, η πόλη υπερνικά τον αρχιτεκτονικό εγωκεντρισμό των δημιουργών.
Κοινό σήμείο και των δύο είναι πιστεύω η σημασία του δημόσιου χώρου ως γενεσιουργός αιτία της πρότασης. Ο δημόσιος αυτός χώρος που προτείνουν δεν οικοιοποιείται από το κτίριο με διαφορα τεχνάσματα αλλά είναι η ίδια η πόλη που εισχωρεί και το πλάθει. Η πόλη το οικειοποιείται, η πόλη υπερνικά τον αρχιτεκτονικό εγωκεντρισμό των δημιουργών.
Σε αυτόν τον μεγάλης σημασίας διαγωνισμό έλαβαν μέρος 10 αρχιτεκτονικά γραφεία από όλο τον κόσμο, κατόπιν προεπιλογής και τους ζητήθηκε να επιλυσουν ένα κτιριακό προγραμμα πολύπλοκο και όγκοδες.
Τελικά κέρδισε αυτός που "πούλισε" περισσότερo πράσινο μπλα μπλα αλλά δυστυχώς και λιγότερη αρχιτεκτονική. O κύριος Patrick Berger. Ίσως γιατί η κριτική επιτροπή μπορούσε να περάσει πιο εύκολα στην κοινή γνώμη την απόφαση της, μια απροσδιόριστη αρχιτεκτονική της εικόνας ευκολα πλάθεται στο μυαλό μας ανάλογα με τες επιθυμίες μας.
Το σημαντικό που πρεπει να ειπωθεί είναι πως ακομα και σε τέτοιας εμβέλειας διαγωνισμούς, στην Γαλλία, λαμβάνει μέρος στην κριτική επιτροπή μαζι με όλους τους άλλους παντογνώστες και μια επιτροπή των κατοίκων της περιοχής!
Στην Κύπρο παρατηρούμε απλά μια τερατώδης υποτίμηση του χρήστη και των δικών του ευαισθησιών. Αποφεύγουμε τον δημόσιο διάλογο χάριν της αποτελεσματικότητας των διαδικασιών, ρισκάροντας να αποτύχει το έργο στον κύριο σκοπό του, δηλαδη να εκφράσει πραγματικά το πνευμα μιας εποχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου