Σε μια κονφεράνς, ο Luigi Snozzi είπε πως για να επιλέξει τους μαθητές που θα ακολουθούσαν το μάθημα του (ήταν και είναι περιζήτητος) στη "Accademia di architettura di Mendrisio" στην ιταλική Ελβετία, τους ζήτησε να απαντήσουν σε ένα ερώτημα :
Περπατάτε στο δάσος και αντικρίζετε ένα υπέροχο δέντρο. Τι κάνετε?
Η σωστή απάντηση ήταν ότι το κόβω για να κάμω τραπέζι και καρέκλες!!!
Στην αίθουσα ακούστηκε έτσι τζίνο το βουητό του αποτροπιασμού, ο καθένας πρέπει να ψιθύρισε "μα εν πέλλος τούτος?"
Ήθελε να περάσει το νόημα που κρύβετε πίσω από κάθε αρχιτεκτονική πράξη, της μετάλλαξης του φυσικού περιβάλλοντος σε ανθρωποποιημένου περιβάλλοντος, να έχουν οι μαθητές του την επίγνωση της σοβαρότητας της κάθε αρχιτεκτονικής πράξης.
Ήθελε να ξέρουν ότι χτίζοντας ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙΣ! Εκείνα τα πρώτα 30 εκ. γης, που περιέχουν όλο τον πλούτο της, εκεί που έχει σκουλούτζια, λυμπούρους και αναπτύσσεται όλη η βιοποικιλότητα. Καταστρέφεις την θέα από την λίμνη προς το βουνό, καταστρέφεις το μονοπατούι που εννα περάσει το τράχτορ τζιαί το αυτοκίνητο σου, σκοτώνεις ένα σωρό πράματα για να κτίσεις ένα χώρο ζωής. Πρέπει να τιμήσεις με αυτό που θα κάμεις, όλα όσα σκότωσες.
Όταν τα έχεις όλα αυτά υπόψη σου, τότε μπορείς να αρχίσεις να σκέφτεσαι.
Ωραίος προβληματισμός. Να ξέρεις ότι χτίζοντας καταστρέφεις. Κι ότι πρέπει να τιμήσεις με αυτό που θα κάμεις, όλα όσα σκότωσες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν από αυτό όμως θα πρέπει να ξέρεις πως σκοτώνεις μόνο όταν και ό,τι είναι αναπόδραστη ανάγκη να σκοτώσεις. Και πως προσπαθείς όσο μπορείς να μην καταστρέψεις. Γιατί είναι κάποια πράγματα που τα τιμάς μόνο διασώζοντάς τα.
Ξέρω τζιαι γώ να προβοκάρω για να τραβήσω την προσοχή. Είπεν τζιαι πιό chocking του ιδίου μοτίβου ο Σνότσης. Αυτοί που εχτίσαν την παραθαλάσσιαν όψην της Λεμεσού εν έτσι που εσκέφτουνταν. Τζιαι μεν μου πεις ότι δεν εκατάλαβα, διότι εκατάλαβα πολλά καλά τι θέλει να πει. Ο Σνότσης εν ένας αρχιτέχτονας της πρώτης εποχής της κοινωνίας του υδρογονάθρακα. Όσοι μαθητές του μείνουν με τες ιδέες του εν ποσπασμένοι πριν καν να σχεδιάσουν οτιδήποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήτωρά η κοινωνία θέλει αρχιτέχτονες της ύστερης περιόδου του υδρογονάνθρακα
ΑπάντησηΔιαγραφήπόλη/τικη
ΑπάντησηΔιαγραφήAcera, o Snozzi εν προβοκάτορας έχεις δίκαιο εν τζιαί old-school, εν πρόκειτε να τον ξαναφέρουμε στο προσκήνιο. Οί ανθρώποι που τον ακολουθήσαν, κάτι botta, vachini κτλ, εν έχουν κάθόλου την ίδια υπόσταση.
Αλλά είπε σοφές κουβέντες τζιαι εκάνε κτίρια που ανοίξαν δρόμους. Εν τον τζιζάρεις έτσι εύκολα. Εν νομίζω να τον είχαν υπόψιν τους οι Λεμεσιανοί, εν αμερικάνικη σκέψη που εισάγασιν με τον μακαρίτη τον Kολακκίδη - έλεε ότι εν μαθητής του Gropius - όσον τζιαι εγλύτωσεν την το κάστρο τζιαι η παλιά πόλη γυρώ του! Υποτιμούσαν πολλά το τοπικο! Ηθέλαν να τα ισιώσουν ούλλα, να καθαρίσει ο τόπος. Ευτυχώς κάποιοι "συντηριτικοί" τους εκόψαν την φόρα.
Ο Snozzi εν που τους πρώτους "glocal" θεωρητικούς. Εν τοπικιστής με μοντέρνο λεξιλόγιο.
Εν που τους πρώτους μοντέρνους που υποστήριξε ότι μια πόλη χτίζεται "πάνω" στην πόλη, ότι μια πόλη πρέπει να έχει ξεκάθαρα όρια, στο montecarasso (εν επία ποττέ)έκαμε πολλά κάλη δουλιά από αυτα που εδιάβασα.
Νομίζω ότι ως διευθυντής της πολεοδομίας, κατάργησε όλες τες σημάνσεις του οδικού κώδικα (στο montecarasso ή κάπου αλλού? έχεις κάτι υπόψη σου?), για να τα βρίσκει ο κόσμος μόνος του, με αποτέλεσμα λιγότερο βίαιους δρόμους και χωρίς ταμπέλλες...
Τέλως πάντον, η μορφοκρατία του φακκά μου, γενικά την αρχιτεκτονική του δεν την καταλάβω πολλά, εν με συγκινεί ιδιαίτερα αλλά ο άνθρωπος εν μορφή, που τες λλίες τζιαι κάποιες από τες ιδέες του- στην Κύπρο ακόμα να φτάσουν, εν ακόμα χρήσιμες. Νομίζω δηλαδή.